Kohiki

Ofwel: Cook's Cabbage, ofwel Vierhoekmoes....
Gisteren heb ik weer een maaltje van de tuin gehaald en zonet opgegeten in de vlinder-macaroni-tomatensaus.
Gewone spinazie lust ik eigenlijk alleen rauw en eet ik zelden(nooit :P) Sinds een paar jaar verbouwen we het op onze biologische tuin en is het een groot succes en zeer makkelijke plant. Je plukt steeds de topjes eraf en de plant vertakt zich weer en vormt zo steeds meer toppen. Het zaait zich ook vanzelf uit. In de keuken is het ook gemakkelijk, even wassen(is nauwelijks nodig, ongedierte zit er nooit in), even in stukken snijden en roerbakken met een uitje en wat je nog meer lekker vindt.
Wij noemen het wilde spinazie of Nieuw Zeelandse spinazie (Tetragonia tetragonioides). Maar de Maori en Aboriginals noemen het dus Kohiki en dat schijnt iets te betekenen als; snel, haast, wat waarschijnlijk slaat op de woekerkracht van de plant.
Het is de enige groente die "zichzelf" is, dus geen veredeling e.d. Daardoor is ze nogal goed bestand tegen ziektes.

Historie  Zoals de naam al zegt, komt deze groente uit Nieuw-Zeeland, maar eigenlijk komt ze in vrij veel gebieden op het zuidelijk halfrond voor (Nieuw-Zeeland, Australië, Japan, Argentinië en Chili). Dat komt omdat het aan de kusten groeit en de bolsters (zaaddozen) stevig zijn en drijfkracht hebben. Dus een reisje Argentinië is zo gemaakt. Het is een eenjarige plant.  Scheurbuik; De Engelse naam Cook's Cabbage(Cook's kool – Nieuw-Zeelandse spinazie is helemaal geen kool, maar behoort tot de familie der ijskruiden) verwijst naar een leuk stukje historie. Onze nationale held Abel Janszoon Tasman – wie kent hem niet – ontdekte in 1642 Nieuw-Zeeland. De Maori doodden vier van zijn bemanningsleden en daarna waagde geen Europeaan nog een voet aan land te zetten. (In 1644 kwam hij nog eens terug voor Australië; hij meed Nieuw-Zeeland – zie blauwe lijn in de kaart.)

Tot in 1769 de Britse kapitein James Cook het nog eens probeerde en Nieuw-Zeeland aandeed. (Cook bracht de gehele kustlijn in kaart.) De bemanning van zijn schip leed aan scheurbeuk. Het eerste wat ze deden toen ze in Bottany Bay een voet aan land zetten, was deze plant plukken en koken. Verstandig, want er zit 20 à 30 mg vitamine C in per 100 gram. (En gebrek aan vitamine C is de belangrijkste oorzaak van scheurbuik. Vitamine C is ascorbinezuur, waarin de 'a' niet betekent en 'scorbus' het Latijn voor scheurbeuk is. Vitamine C is dus qua  naam eigenlijk niet-scheurbuikzuur.) Cook, nou ja, zijn medeopvarende, de botanicus Sir Joseph Banks schatte het op zijn juiste waarde in, nam het mee naar Engeland en zaaide het in Kew Gardens. Zo rond 1880 werd het in allerlei Europese zaadcatalogi opgenomen.[5] Het werd in die tijd al snel een populaire zomer-spinazie in Groot-Brittannië en de VS. 

Info komt van deze website.

Dus heb je een groentetuin, het is de ideale plant! In de winkel ben ik het nog nooit tegengekomen. Wij bestellen de zaden bij De Bolster