uit de oude doos

Een tekst die ik al eerder plaatste op een van mijn oude weblogs en ook hier nu weer een plek krijgt. Ik vind het nog even mooi.

Ik ben druk met vanalles en heb nog weinig behoefte aan bloggen. Dinsdagsochtends ga ik nu een uurtje naar Dru-yoga, wordt hier zo'n beetje om de hoek gegeven, dus lekker makkelijk. Ik heb alweer tamme kastanjes gevonden-dan is het dus echt herfst, al is het buiten nu wel heerlijk zomers, ik geniet ervan. Zon(knutsel)dag heb ik een kerstbal gebreid, dat wordt een nieuwe rage :) Je moet wel breien met 5 naalden, dat kon ik nog niet, maar nu wel. Nog zonder motiefje, die borduur(maas) ik er nog wel op, dat lijkt me makkelijker. Kan ook met glitter- of goudgaren.

De uitnodiging

Het interesseert me niet wat je doet voor de kost.
Ik wil weten waar je naar hunkert,
en of je ervan durft te dromen
het verlangen van je hart te vervullen.

Het interesseert me niet hoe oud je bent.
Ik wil weten of je het risico durft te nemen
om voor gek te staan voor liefde, voor je dromen,
voor het avontuur echt te leven.

Het interesseert me niet welke planeten je dwarszitten.
Ik wil weten of je bent afgedaald in de kern van je eigen verdriet,
of je bent geopend door de teleurstellingen van het leven,
of dat je bent verschrompeld,
je hebt afgesloten uit angst voor pijn.
Ik wil weten of je pijn kunt verdragen,
zowel die van mij als van jezelf, zonder die pijn weg te stoppen,
er van weg te lopen, of er wat dan ook mee te doen.

Ik wil weten of je vreugde aan kunt, die van mij én die van jezelf,
of je kunt dansen met overgave, extase toe kunt laten
tot in de toppen van je vingers en tenen,
zonder toevlucht te nemen tot voorzichtigheid,
tot realisme, of rekening te houden met menselijke beperkingen.

Het interesseert me niet of het verhaal dat je vertelt waar is.
Ik wil weten of je een ander kunt teleurstellen,
om eerlijk te zijn naar jezelf.
Of je de verdenking van verraad kunt verdragen,
zonder verraad te plegen aan je ziel.
Ik wil weten of je zelfs zonder vertrouwen durft te leven,
zodat je zelf betrouwbaar kunt zijn.

Ik wil weten of je schoonheid kunt zien,
ook als die niet elke dag even mooi is,
en of je daarvan de bron hebt gemaakt waar je werkelijk uit leeft.
Ik wil weten of je met falen kunt leven,
zowel je eigen falen als dat van mij,
en nog steeds, aan de rand van het meer,
uit volle borst 'JA' kunt schreeuwen tegen de zilveren maan.

Het interesseert me niet waar je woont en hoeveel geld je bezit.
Ik wil weten of je, na een nacht vol verdriet en vertwijfeling,
moe en gekneusd tot op het bot, op kunt staan
en doen wat er gedaan moet worden voor de kinderen.

Het interesseert me niet wie je bent of waar je vandaan komt.
Ik wil weten of je midden in het vuur naast me zult staan,
als het er echt op aan komt en niet terug zult deinzen.

Het interesseert me niet waar, of wat, of met wie je hebt gestudeerd.
Ik wil weten, als al het andere wegvalt, wat het is wat je uiteindelijk draagt.
Ik wil weten of je alleen kunt zijn,
en of je dan met je hele hart kan houden van jezelf.

Een gedicht van Mountain Dreamer, een indiaanse oudste.